ขับขานบทเพลงบรรเลงดนตรี เพิ่มชีวิตชีวาให้กิจกรรมรักษาพยาบาลฟรี
27 สิงหาคม 2560 กิจกรรมรักษาพยาบาลฟรีของมูลนิธิพุทธฉือจี้ไต้หวันในประเทศไทยครั้งที่ 32 ครั้งนี้นอกจากจะมีผู้มารับบริการรักษา 600 กว่าคนแล้ว ยังมีผู้ที่เปี่ยมด้วยน้ำใจจำนวนไม่น้อยมาร่วมแรงร่วมใจ ทุ่มเทเสียสละแก่ผู้มารับบริการด้านการแพทย์ในสถานธรรมแห่งนี้
▲ นศ.ฉือจี้ไต้หวัน แบ่งปันบทเพลงผ่านเสียงไวโอลินอันไพเราะ หวังใช้เสียงเพลงสร้างความสุขให้ผู้ลี้ภัย
นศ.ฉือจี้ไต้หวันร่วมทำกิจกรรมสันทนาการ มอบความสุขให้ผู้ป่วย
จุดรอพบแพทย์วันนี้เต็มไปด้วยความสดใสร่าเริง เพราะว่ามีอาจารย์และนักศึกษาสาขาวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีฉือจี้ 13 คน อาจารย์และนักศึกษาสาขาพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีฉือจี้ 9 คน อาจารย์และนักศึกษาสาขาภาษาและวรรณกรรม มหาวิทยาลัยฉือจี้ 11 คน รวม 33 คน พวกเขาใช้โอกาสอันดีที่เดินทางมายังเมืองไทย ตั้งใจมาร่วมกิจกรรมรักษาพยาบาลฟรีครั้งนี้เป็นพิเศษ เพื่อเรียนรู้การทุ่มเทเสียสละแก่ผู้ป่วยซึ่งจำต้องห่างไกลจากบ้านเกิดเมืองนอนเหล่านี้
▲ ภาษามือประกอบเพลง “เด็กๆบนโลกใบนี้”ทำให้เห็นถึงความสุขของเด็ก ๆ
แบ่งปันบทเพลงผ่านเสียงไวโอลินอันไพเราะ โดยคุณหม่าอิงเจิน นักศึกษาสาขาภาษาและวรรณกรรม มหาวิทยาลัยฉือจี้ไต้หวัน ผู้บรรเลงบทเพลงแบ่งปันความรู้สึกว่า “ อย่างที่ทุกคนทราบอยู่แล้วว่า เพลง “Canon in D” เป็นเพลงที่ไพเราะ ดิฉันก็เลยอยากจะแบ่งปันบทเพลงนี้ สร้างความสุขให้ผู้ลี้ภัยบ้างค่ะ”
แสดงภาษามือประกอบเพลง “เด็กๆบนโลกใบนี้” เพื่อสื่อถึงวัฒนธรรมอันดีงามของชาวฉือจี้ และด้วยท่วงทำนองเพลงอันสนุกสนานนี้ ทำให้ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คุณเฉินเหม่ยหลิง นักศึกษาสาขาภาษาและวรรณกรรม มหาวิทยาลัยฉือจี้ไต้หวัน แบ่งปันความรู้สึกว่า “การที่พวกเราได้มาร่วมกิจกรรมรักษาพยาบาลฟรีครั้งนี้ ทำให้เราได้ทำอะไรเพื่อผู้ลี้ภัยบ้าง เมื่อได้เห็นพวกเขายิ้มออกมาจากใจด้วยความสุข แค่นี้ก็ถือว่าเพียงพอแล้ว”
▲นศ.ฉือจี้ไต้หวันยังสาธิตวิธีล้างมือที่ถูกต้อง เพื่อรณรงค์ให้ทุกคนรักษาสุขอนามัยของตน
“เห็นทุกข์ รู้บุญ”ในหมู่มวลชน นำประสบการณ์อันล้ำค่าพัฒนาตน ด้วยปฏิบัติต่อผู้ลี้ภัยด้วยความจริงใจ จึงทำให้สามารถก้าวผ่านทุกอุปสรรค คุณเจิ้งอวี่ซาน นักศึกษาสาขาพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีฉือจี้ แบ่งปันความรู้สึกว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ดิฉันได้มาร่วมกิจกรรมรักษาพยาบาลฟรี แม้ว่าจะมีอุปสรรคด้านภาษา แต่พวกเราก็ใช้รอยยิ้มแสดงออกถึงความเป็นมิตรและความจริงใจ ซึ่งดิฉันคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นการสื่อสารที่ดีที่สุด”
นอกจากนี้ นักศึกษาก็ยังสาธิตวิธีล้างมือที่ถูกต้อง เพื่อรณรงค์ให้ทุกคนรักษาสุขอนามัยของตน ซึ่งการร่วมทำกิจกรรมสันทนาการด้วยความสนุกสนานนี้ ทำให้ทั้งนักศึกษาและผู้ลี้ภัยที่รอพบแพทย์ต่างก็เปี่ยมไปด้วยความปีติ ก่อเกิดเป็นรอยยิ้มที่มีความสุขยากที่จะลืมเลือนได้ หลังจากนั้น นักศึกษายังช่วยตักอาหารเที่ยงบริการผู้ลีภัยอีกด้วย
▲ณ จุดรอพบแพทยนั้น คุณราเมลถือไมค์โครโฟนแบ่งปันความรู้เกี่ยวกับการรักษาสุขอนามัยในชีวิตประจำวันแก่ผู้รอพบแพทย์
กิจกรรมรักษาพยาบาลฟรี สร้างโอกาสการทำงานให้ผู้ลี้ภัย
คุณราเมลและเอลิจาห์ สองพ่อลูกซึ่งทำงานเป็นล่ามแปลที่จุดรอพบแพทย์ในกิจกรรมรักษาพยาบาลฟรี พวกเขามาจากปากีสถาน มีสมาชิกในครอบครัวทั้งหมด 6 คน เดิมทีแล้วคุณราเมลเป็นครูสอนระดับชั้นมัธยมศึกษา แต่ด้วยความขัดแย้งด้านศาสนา ทำให้เขาและครอบครัวลี้ภัยมาเมืองไทย ปัจจุบันพวกเขาอาศัยอยู่ในเมืองไทยมา 3 ปีครึ่งแล้ว ทุกวันอังคารและวันพฤหัสบดี คุณราเมลจะไปช่วยงานแปลเอกสารที่สำนักงานองค์กรเซ็นเตอร์ ฟอร์ อไซลัม โพรเทคชั่น （Center for Asylum Protection，CAP）และได้รับเงินเดือนเดือนละ 5,000 บาท ซึ่งถือเป็นรายได้ทางเดียวของครอบครัว ทว่า จะต้องนำเงินส่วนนี้ใช้จ่ายสำหรับค่าเช่าห้อง ชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขางจึงค่อนข้าลำบาก ทรัพย์สินที่นำมาจากบ้านเกิดก็แทบจะไม่หลงเหลือ ชีวิตแต่ละวันผ่านไปด้วยความน่าเบื่อหน่ายในห้องเหลี่ยมเล็กๆ
▲เมื่อพบเจอผู้ที่ไม่สวมหน้ากากอนามัย คุณราเมลก็จะนำหน้ากากอนามัยไปให้ และเน้นย้ำให้สวมหน้ากากอนามัยตลอดเวลาที่อยู่ในกิจกรรมรักษาพยาบาลฟรี ทั้งนี้เพื่อรักษาสุขอนามัยของตนเอง
กิจกรรมรักษาพยาบาลฟรีทำให้ราเมลและครอบครัวได้รู้จักมูลนิธิพุทธฉือจี้ พวกเขาไม่เพียงได้รับบริการด้านการแพทย์ ยังทำให้เขามีโอกาสทำงาน เพราะว่า มีเพื่อนของเขาคนหนึ่งได้แนะนำคุณกวอเหมยจวิน ซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ประสานงานล่ามแปลภาษาว่าราเมลร้องเพลงได้ พอดีกับช่วงนั้นทีมอาสาสมัครกิจกรรมรักษาพยาบาล มีแนวคิดอยากให้มีการร้องเพลงสร้างสีสันในกิจกรรม คุณกวอเหมยจวิน จึงเชิญชวนให้คุณราเมลและลูกชายมาร่วมทำงานล่ามแปล เพื่อเพิ่มรายได้ให้พวกเขาบ้างเล็กๆน้อยๆ และมิใช่เพียงโอกาสในการทำงาน หากยังทำให้พวกเขาได้มีโอกาสก้าวข้ามประตูห้องเช่า ออกมาพบเจอกับสิ่งใหม่ๆอีกด้วย คุณราเมลแบ่งปันว่า “ในแต่ละเดือนเราไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่กินๆนอนๆในห้อง การมาร่วมกิจกรรมรักษาพยาบาลฟรี มันจึงเป็นโอกาสดีที่ทำให้ผมได้พบเจอเพื่อนๆเดือนละครั้ง และยังได้รู้จักเพื่อนผู้ลี้ภัยชาติอื่นๆอีกด้วย ”
ขับขานบทเพลงพื้นเมือง ปลอบโยนจิตใจผู้ห่างไกลถิ่นเกิด
▲ช่วงเวลาอาหารเที่ยง ราเมลและลูกชายปล่อยวางท่าทางอันเคร่งขรึม เป็นตัวของตัวเอง ขับขานบทเพลงด้วยความสุข
▲เสียงเพลงอันไพเราะดึงดูดใจให้ผู้ฟังเดินเข้ามาใกล้ๆ ถือจานข้าวรับประทานอาหารไปด้วย ฟังเพลงไปด้วย เมื่อเพลงจบแล้วก็ไม่ลืมที่จะยกนิ้วโป้ง แสดงถึงความชื่นชมคุณราเมลและลูกชาย
เรื่อง ดรรชนี สุระเทพ 
ภาพ ดรรชนี สุระเทพ
