“ศรัทธา” มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง จนมีคำกล่าวว่า “ศรัทธาเป็นบ่อเกิดแห่งกุศลทั้งปวง” หากคนเรามีความเชื่อด้วยปัญญาและความแน่วแน่ ก็ย่อมก่อให้เกิดบุญกุศลตามมาอีกมาก
หากเราสามารถนำเหตุปัจจัยทั้งมวล มาบ่มเพาะกุศลจิต เมื่อมีเหตุปัจจัยที่ดี ก็ย่อมสามารถสร้างผลลัพท์ที่ดีให้เกิดได้มากยิ่ง แต่หากมีเหตุปัจจัยที่ไม่ดี จนนำมาซึ่งผลแห่งวิบากกรรมแล้ว เราก็ต้องยอมรับด้วยใจที่เชื่อมั่นและศรัทธาในกฎแห่งกรรม เมื่อได้รับผลกรรมแล้ว ก็ต้องรู้จักสำนึกผิด แปรเปลี่ยนผลกรรม ให้เป็นเหตุแห่งบุญ หากทำได้ดังนี้ ย่อมไม่มีสิ่งใดในโลกที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้
รูปโดย ศุภักษร ธิกา
พราหมณีช่วยมารดา
พราหมณีผู้ศรัทธาใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ทว่ามารดาของพราหมณี ไม่เพียงไม่เชื่อในพระรัตนตรัย แต่ยังชอบกินเนื้อปลา ซึ่งทำให้ไม่เพียงสิ้นเปลืองเงินทอง แต่ยังเป็นการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตอีก พราหมณีซึ่งเชื่อในกฎแห่งกรรม รู้ว่ามารดาฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไม่เชื่อพระรัตนตรัย จะต้องตกนรกอย่างแน่นอน ดังนั้น เมื่อมารดาเสียชีวิตลง พราหมณีจึงขายทรัพย์สมบัติ เพื่อทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้มารดา ด้วยการให้ทานช่วยเหลือผู้คนจำนวนมาก วันหนึ่งพราหมณีร้องขอต่อพระโพธิศานติศวรราชตถาคต อยากรู้ว่ามารดาอยู่ที่ไหน พระโพธิศานติศวรราชตถาคตจึงตรัสว่า จงกลับไปนั่งสมาธิให้จิตใจนิ่งสงบ
เมื่อพราหมณีนั่งสมาธิ ก็รู้สึกราวกับว่าได้ไปอยู่ในท้องทะเลอันกว้างใหญ่ เกลียวคลื่นถาโถมเข้าใส่อย่างน่ากลัว ชายฝั่งมีผู้คนเบียดเสียดมากมาย บ้างถูกผลักตกลงไปในทะเล แม้จะเป็นจะตายแต่ก็ไม่มีใครช่วย เมื่อเห็นว่าเสียชีวิตแล้ว ยักษ์ก็ใช้สามง่ามเสียบขึ้นมา เมื่อเห็นว่าฟื้นกลับมามีชีวิต ก็ผลักลงไปอีก เป็นภาพที่น่าหวาดผวา เสียงกรีดร้องของผู้รับโทษทัณฑ์ เป็นที่น่าอกสั่นขวัญแขวน
ในตอนนั้นเอง ที่พญามารอพิษาได้เห็นนางพราหมณี จึงรีบพนมมือไหว้พร้อมกล่าวว่า “ท่านพระโพธิสัตว์มาถึงที่นี่”
พราหมณีจึงถามพญามารอพิษาว่า “สถานที่นี้คือที่ไหน”
พญามารอพิษาตอบว่า “ที่นี่เป็นทะเลนรกขุมแรกของภูเขาเหล็ก ภูเขาเหล็กก็คือขุมนรกใหญ่ มีขุมแรก ขุมที่สอง ขุมที่สาม ขุมที่สี่ แต่ละขุมผู้รับโทษจะต้องรับกรรม ทุกข์ทรมานยิ่งๆ ขึ้นไป”
พราหมณีถามต่ออีกว่า “มารดาของข้าพเจ้าอยู่ในนรกนี่หรือ”
พญามารจึงถามว่า “มารดาของท่านชื่ออะไร เมื่ออยู่บนโลกมนุษย์ได้ทำอะไรบ้าง”
พราหมณีจึงเล่าเรื่องราว ที่มารดาได้ทำเอาไว้
พญามารอพิษานึกอยู่ชั่วครู่ จึงตอบว่า “ท่านพระโพธิสัตว์ สบายใจได้เพราะมารดาของท่าน ได้ขึ้นไปอยู่บนสวรรค์สามวันแล้ว เนื่องจากมีบุตรสาวที่กตัญญู ให้ทานอุทิศส่วนกุศลจำนวนมาก บูชาพระรัตนตรัยด้วยศรัทธา ด้วยอานิสงส์นี้ มารดาของท่านจึงได้ขึ้นสวรรค์ แล้วยังมีผู้รับโทษอีกมาก ที่รับโทษด้วยกัน ก็ได้รับอานิสงส์นี้ไปอยู่ยังภพภูมิที่ดีแล้ว”
เมื่อพราหมณีได้ยินดังนั้น จึงรู้สึกสบายใจ เมื่อตื่นขึ้น ก็รีบไปยังเบื้องหน้าพระโพธิศานติศวรราชตถาคต กราบขอบพระคุณ เพราะนางศรัทธาในพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ศรัทธาในกฎแห่งกรรม รู้ว่าเมื่อมีชีวิตอยู่ มารดาก่อกรรมทำเข็ญไว้มาก เมื่อมารดาเสียชีวิตลง นางจึงขายทรัพย์สมบัติ เพื่อช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก เมื่อมารดาได้ไปอยู่บนสวรรค์แล้ว นางจึงรู้สึกสบายใจ
ลองคิดดูเถิด กรรมที่ก่อไว้ ภูเขาเหล็กมีทะเลสี่ขุม ฟื้นแล้วตาย ตายแล้วฟื้น ทุกวินาทีต้องอยู่ด้วยความหวาดกลัว แม้จะกรีดร้องก็ไม่มีใครช่วย นี่ก็คือนรก เมื่อตกนรก ถ้าไม่มีอานิสงส์แห่งบุญอันแรงกล้า ก็ยากที่จะหลุดพ้นได้ ดังนั้น ตั้งแต่นี้ต่อไป เราจะต้องขจัดกิเลสความชั่วให้หมดสิ้น หมั่นทำความดี ฟูมฟักกุศลบุญ
ความผิดบาปที่ผ่านมา ไม่ว่าจะด้วยความไม่รู้ ด้วยความจงใจหรือไม่ได้ตั้งใจ หรือเพื่อความอยู่รอด ต้องทำมาหากิน ทุกอย่างที่ทำไว้ ตั้งแต่ชาติปางก่อน ล้วนเป็นวิบากกรรม ตอนนี้เราจึงต้องฝึกฝนตนเอง อันดับแรก ต้องเชื่อในกฎแห่งกรรม มีความศรัทธาอันแน่วแน่ หากทำได้เช่นนี้แล้ว ทุกคนจึงจะได้พบกับความสุขที่แท้จริง
