Page 8 - วารสารครบรอบฉือจี้ไทย 20 ปี

“อาจารย์คะ จ่ายเดือนละ 15 บาทไปเลยไม่ได้

หรือ” แม่บ้านคนหนึ่งถามออกมาตรงๆ
“อาจารย์ขอให้ท�าทุกวัน” ท่านธรรมาจารย์

อธิบายต่อว่า “เมื่อคุณน�าเงิน 50 สตางค์ หยอดลงใน
กระปุกทุกวัน เท่ากับว่าคุณจะได้จุดประกายกุศลจิตทุก
วัน นั่นหมายถึง ในหนึ่งเดือนคุณจะได้จุดประกายกุศล

จิตและตั้งปณิธานอันดีถึง 30 ครั้ง แต่การหยอดเดือนละ
15 บาท เท่ากับคุณได้จุดประกายกุศลจิตเพียงเดือนละ

ครั้งเท่านั้น นี่คือความแตกต่าง”
ทุกคนล้วนต้องการความมั่งมี แต่อะไรคือนิยาม
ของ “ความมั่งมี” ผู้ที่มีเหลือ สามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้

คือผู้มั่งมีที่แท้จริง ความมั่งมีนี้ไม่ได้จ�ากัดอยู่ที่จ�านวนเงิน
แต่ขึ้นอยู่กับ “ความคิด” โบราณกล่าวไว้ว่า “อย่าเห็นว่า

เป็นความดีเล็กน้อยแล้วไม่ท�า” ควรดูแบบอย่างจากแม่
บ้าน 30 คน ที่เริ่มต้นจากการเก็บออมเงินค่ากับข้าว
เพียงวันละ 50 สตางค์ จาก “ห้วงเวลากระบอกไม้ไผ่”

ที่สั่งสมกุศลจิต ท�าความดีทุกวัน จนสามารถรังสรรค์
สร้างหนทางแห่งฉือจี้ในวันนี้

「師父，能不能一個月繳十五元？」
這群市井主婦中有人問得直接。

「我要的是每天，」證嚴上人告訴她

們：「當你每天拿起五毛錢投進去，心裡想
起這是要救人，那麼，一個月就有三十次的

發好心、立好願，這跟月繳十五元，只一次
想到做好事，不同。」

人人都希望致富，富有的定義為何？

其實有餘力幫助別人，就是富有；不在於金
錢多寡，端視一念心。俗云：莫因善小而不

為。因為有三十位家庭主婦，每日存下五毛
買菜錢，以那段「竹筒歲月」為開端，累積

點滴善念，日日行善，才能走出今日慈濟的
道路。