มนุษย์เรานั้น ล้วนมีแหล่งน้ำบริสุทธิ์ภายในจิตใจ แต่ก็มิทราบด้วยเหตุผลอันใด ทำให้เราค้นหาแหล่งน้ำดังกล่าวไม่พบเสียที ซึ่งอาจจะเป็นเพราะว่า ก้นบึ้งของจิตใจแห้งขอดมาก ดังนั้น เราจึงต้องเสาะแสวงหา เมื่อทราบว่าแห่งหนใดมีแหล่งน้ำไหลก็ต้องตั้งใจขุดให้ลึกลงไป หากเราวางมือไม่ขุดต่อไป ก็คงจะไม่มีน้ำไหลออกมา
ตอน หนูดำหนูขาว
วันเวลาผ่านพ้นไปด้วยความไม่เที่ยงแท้ ดังนั้น เราจึงควรมีสติ ตื่นรู้อยู่เสมอ เพราะความไม่เที่ยงแท้นั้น ไม่เคยห่างจากตัวเราแม้เพียงวินาทีเดียว
ตอน ชายตาบอดถือตะเกียง
“ศรัทธา” คือ บ่อเกิดแห่งบุญกุศล และบ่มเพาะรากฐานแห่งความดีทั้งหลาย หากเรามีศรัทธาแล้ว ย่อมเป็นรากฐานให้เราเดินบนถนนสายบุญกุศลนี้ได้อย่างราบรื่น ดังนั้น เราจึงต้องใช้สติปัญญาในการเลือก ไม่ว่าจะเป็นคน เรื่องราว หรือวัตถุ หากเราเลือกแล้ว ก็ต้องเชื่อมั่น ไม่ควรคลางแคลงสงสัยอีก เช่นนี้จึงจะถูกต้อง
ตอน ปลาจ่าฝูงตัดบ่วงแห
“เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อนิจจังกลืนกินทุกสิ่ง ชีวิตคนเราสั้นนัก” นี่คือกฏธรรมชาติ ฉะนั้นเราจึงต้องใช้เวลาอย่างรู้คุณค่า เพราะเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม้คุณจะมีอายุถึง 100 ปี ก็เป็นเพียงวันเวลาที่สั่งสมมา ยิ่งไปกว่านั้น ชีวิตก็ยังเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้แน่นอน ดังนั้นเราจึงต้องใช้ช่วงเวลาที่ยังมีชีวิตอยู่ เพื่อสั่งสมกุศลบุญ นี่เป็นสิ่งที่สำคัญมาก
ตอน คุณค่าของก้อนหิน
เราซึ่งเป็นผู้ศึกษาธรรมะ ควรต้องใจกว้างจิตบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นเรื่องที่แสนง่ายดาย นั่นก็คือ ต้องเปิดใจให้กว้างขึ้นอีกนิด คิดให้บริสุทธิ์ขึ้นอีกหน่อย อย่าคิดให้ซับซ้อน และต้องรู้จักอยู่กับความจริงในปัจจุบัน หน้าที่ของเราในวันนี้คืออะไร เราควรปฏิบัติธรรมอย่างไร เราจะรับผิดชอบต่อตนเองอย่างไร เราจะขจัดความว้าวุ่นได้อย่างไร นี่จึงจะเป็นวิธีการดูแลสุขภาพจิตให้แข็งแรงอย่างแท้จริง