กว่าจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นยาก เราจึงต้องใช้โอกาสนี้อย่างรู้คุณค่า ไม่ว่าจะกับใครหรือสิ่งไหน ทั้งในเวลา สถานที่และบุคคลต่างๆ “เวลา” คือ ต้องรู้จักใช้ทุกเวลาเพื่อบำเพ็ญตน ไม่ว่าเมื่อไรก็ล้วนเป็นเวลาที่เหมาะสม “สถานที่” คือ ทุกหนทุกแห่งบนโลกอันกว้างใหญ่ไพศาล ไม่ว่าอยู่ที่ไหน จิตใจก็สามารถพิจารณาสิ่งต่างๆ รอบตัว จนรู้แจ้งได้ ไม่ว่าเป็นสถานที่ไหนก็ล้วนดีต่อการบำเพ็ญตน แต่ที่ดียิ่งกว่าก็คือ “สถานธรรมท่ามกลางผู้คน” เพราะ ณ ที่แห่งนี้ เราสามารถมองเห็นโลก เห็นเรื่องราว และลักษณะของคน เป็นต้น แค่เพียงจิตใจของเราไม่แปดเปื้อน สรรพสิ่งล้วนเป็นธรรมะที่สอนให้เราเกิดปัญญาได้
